HASAN’A MEKTUP - 13

Göz değdi köyümün güzellerine,
ELİF yad ellere göçtü be Hasan!
SEVGİ size ömür; dört kulaç önce,
Ecel çorbasını içti be Hasan!

ASALET, babasız çocuk doğurdu!
Nazlı HÜRRİYET’i haydutlar vurdu!
Viraneye döndü TÜRKHAN'ın yurdu!
Köyün tadı-tuzu kaçtı be Hasan!

ADALET felç oldu, yürür değnekle,
NEŞE ne halt etsin soğan-ekmekle,
GÖNÜL delirdi de yol beklemekle,
İsyan bayrağını açtı be Hasan!

SAADET'in adı HÜLYA'dır şimdi.
Her gün birimizi aldatır şimdi.
UMUT'lar rüyâda, faldadır şimdi!
Unut, eski günler geçti be Hasan!

FAZİLET'i gelin ettik gurbete,
Kimbilir! Belki de gurbetten öte,
Yağlı SERVET garaz eder ÜLFET'e
Ara yere nifak saçtı be Hasan!

ZEYNEP bize küskün, İFFET sürgünde,
Rezâlet, felâket yağar her günde,
Yedi HASLET verem olur bir günde,
ÜLKÜ kötü yolu seçti be Hasan!

Burada ne düğün ne BAYRAM kaldı!
En güzel UMUT'lar dalda ham kaldı!
Korku, hasret, isyan, keder-gam kaldı!
Binalar temelden uçtu be Hasan!

İşte böyle! Malûm ola hâlimiz,
Naçar, böğrümüze düştü elimiz,
Güven duyduğumuz her güzelimiz,
Bizlere bir kefen biçti be Hasan!

(Abdurrahim Karakoç)