Birilerinin kulağına küpe olsun

Yıl 1974. Hindistan nükleer deneme yapar.
Tüm Pakistan şokta.
Halk korkuyor. Siyasiler şaşkın.
Ama biri kalkar: Avrupa’da yaşayan bir mühendis.
Adı: Abdul Qadeer Khan.

Hollanda’da çalıştığı nükleer santralden zenginleştirme santrifüjlerinin planlarını ölümü göze alarak çalmayı başarır.

Pakistan’a döner.
Hiçbir şey yok. Ne laboratuvar, ne teknoloji, ne malzeme.

Abdülkadir şu sözle yola koyulur:

“Gerekirse ot yeriz ama bu nükleer bombayı yaparız.”

Kahuta’da bir çölün ortasında gizli bir laboratuvar kurulur.
Pakistanlı mühendis ve bilim insanları gece gündüz çalışır.

Yurt dışından ağır bir ambargo vardır lakin Pakistan'ın başka şansı yoktur.

Ekipmanlar parça parça kaçak yollarla Pakistan ajanları tarafından getirilir.

Her başarılı testin ardından laboratuvarda tekbir sesleri yükselir.

Çünkü bu sadece bir nükleer bomba değil, bir milletin onur savaşıdır. Tabiri caizse:

“Yok edilemeyeceğiz” demenin bilimsel yoludur.

28 Mayıs 1998.
Pakistan, Belucistan’da yerin altında 5 nükleer bomba patlatır.
Tüm dünya titrer.

Abdul Qadeer Khan kameralar karşısında sadece şunu söyler:

“Bu zafer milletindir. Sadece görevimi yaptım.”

Onun sayesinde Pakistan artık nükleer caydırıcılığa sahiptir.
Hiçbir komşu yahut düşman devlet artık kolayca savaş planı yapamaz.

O gün Qadeer Khan sadece bir bilim adamı yahut mühendis değil
Milletin babası ilan edilir.

Tini şad olsun.

Bugün bu güçten bizde yararlanıyoruz.

TÜRK’ÜM DEMEYİN
Bu düşüncelerle; aman ha sakın,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin.
Çölden vazgeçin, vahaya çıkın,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin,

Kafa başka yerde; akıl emanet,
Her yanınız kokmuş, her yer melanet,
Bizden uzak durun; alın selamet,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin.

Önce beyninizi değiştirmeden,
Türk’ü öğrenmeden, Türk’ü bilmeden,
Türk tarihini, geçmişini görmeden,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin.

Çıkmayın karşıma, çıkmayın sakın,
Numara yapmayın, şirki bırakın,
İster Rabia yapın, ister haç takın,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin,

Türklük Şeref’ini, Türklük şanını,
Boşa bulandırma, Türk’ün kanını,
Düşünürsen şayet biraz yarını,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm deneyin.

Zaten demiyorsun, diyemiyorsun,
Olmak istesen de; olamıyorsun,
At’a bile at’a; binemiyorsun,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin.

Soyunu, sopunu; ertele gitsin
Sende görüyorsun, sen de şahitsin,
Yeter artık yeter; fitneniz bitsin,
Siz Osmanlı kalın; Türk’üm demeyin.
Hacıbey ÖZBAY
14/05/2024

16 Haziran 1919 - Yörük Ali Efe, Yunan müfrezesini imha etti.

Türk Kurtuluş Savaşı sırasında 16 Haziran 1919'da Malgaç Baskını ile düşmana ilk darbeyi vurmak suretiyle Aydın yöresinde düşman kuvvetlerinin ilerlemesini durdurmuştur.

Yörük Ali Efe Alçakgönüllü bir insandı. Türk Kurtuluş Savaşı'ndaki rolü ile ilgili olarak yapılan övgülere verdiği şu cevabı her zaman hatırlanacaktır:

“Bazı kimseler savaş zamanında yapılan işlerin bir çoğunu bana ve başkalarına mal ederler. Bu yanlıştır. Bir kişinin, beş kişinin böyle büyük davalarda ne ehemmiyeti olur ki? Gönlünde vatan muhabbeti taşıyan her vatansever o günlerde bizim gibi düşünmüş, bizim gibi duymuş, ondan sonra da bizimle beraber olmuştur. Millî mukavemette aslan payını kendine ayırmakta hata vardır. Bir elin sesi olur mu ki?”

19 yaşına geldiğinde, Aydın dağlarında dolaşan Alanyalı Molla Ahmet Efe'nin grubuna katılmak istedi. Ağır bir sınavdan geçirilerek gruba alındı. Kısa zamanda Efe'nin ve tüm zeybeklerin güven ve sevgisini kazanarak grupta ikinci adam konumuna yükseldi. Alanyalı Molla Ahmet Efe'nin Bozdoğan Kavaklıdere baskınında ölmesi üzerine Yörük Ali Efe olarak grubun başına geçti.

Dört yıldan fazla dağlarda dolaştı. Bu süre içinde daima ezilenin, mağdur edilenin, güçsüzün yanında oldu. Haklı olarak halk tarafından sevildi, itibar ve destek gördü.

1919 senesinde grubu ile birlikte dağdan indi. O sıralar Yunan Ordusu İzmir'in ardından Aydın ve Nazilli'yi de işgal etmişti.

Yörük Ali Efe, Kıllıoğlu Hüseyin Efe ve bazı arkadaşları ile birlikte Aydın ilinin Çine ilçesi Yağcılar köyünde toplanarak 16 Haziran 1919 tarihinde Sultanhisar ve Atça arasındaki Malgaç deresinin üstünden geçen Malgaç demiryolu köprüsü yanındaki Yunan karakoluna baskın yaptı. Baskın sonunda karakol tümüyle imha edildi, cephane ve erzaklar ele geçirildi.

Bu baskın Batı ve Güney Anadolu'da düzenli, bilinçli ve millî şuurla işgalcilere yapılan ilk baskın olarak kabul edilmektedir. Bu önemli başarı halka ümit ve cesaret vererek, düşmanın yurttan atılabileceğine olan inancını arttırarak Yörük Ali Efe'nin liderliğini perçinledi.

Yunan Ordusu ise beklemediği bu baskın karşısında paniğe kapılarak Nazilli'deki kuvvetlerini yakıp yıkarak Aydın istikametine geri çekti.

Daha sonra 7. Tümen kumandanı Miralay Şefik Aker'in başkanlığında kurulan halk meclisinde oy birliğince alınan karar uyarınca Yörük Ali Efe'ye Aydın'ın kurtarılması emredildi. Emrindeki kuvvetlerle birlikte Aydın'ı geri aldı. Ancak takviye kuvvetlerle güçlenen Yunan ordusu Aydın’ı ikinci kez işgal etti.

Köşk, Umurlu ve Dörtyol cephesi kurularak olağanüstü cesaretle, donanımlı ve sayıca çok fazla olan düşman kuvvetleri büyük kayıplara uğratıldı. Böylece düzenli ordu kurulana kadar yirmi aylık bir süre düşman kuvvetlerinin Aydın kanadından Anadolu içlerine ilerlemesi engellendi.

Düzenli ordunun kurulması üzerine Yörük Ali Efe, emrindeki savaş deneyimi çok iyi olan büyük bir grubu ile birlikte TBMM Ordusu'na katıldı. Milis Miralay rütbesiyle Millî Aydın Cephesi Komutanı olarak atandı. Savaş sonunda başarılarından dolayı TBMM tarafından Kırmızı şeritli İstiklâl Madalyası ile ödüllendirildi.

Türk Kurtuluş Savaşı'ndan sonra İzmir'e yerleşti. 1928 senesinde, Kurtuluş Savaşı'nda bir süre karargahı olan Yenipazar'a taşındı. 1934 yılında Soyadı Kanunu'nun çıkmasından sonra "Yörük" soyadını aldı. 1951 senesinde, İzmir'de geçirdiği talihsiz bir tramvay kazasında bacaklarını kaybetti. 1951 yılında tedavi için gittiği Bursa'da vefat etti.

Yörük Ali Efe vasiyetinde Yenipazar'da toprağa verilmesini istedi. Ayrıca "Halkı iyidir, toprağı sever, toprağı seven insan sever. Ben orada rahat ederim" dedi.

#Atatürkçe

Hoş geldin gülüm 💐🍮🌼