Ebû Hüreyre’den (r.a.) nakledildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Allahü Teâlâ şöyle buyurmuştur: ‘Her kim benim velî bir kuluma düşmanlık ederse ona harp ilân ederim. Kulum bana, kendisine farz kıldığım şeylerden daha hoş olan bir şeyle yaklaşamaz. Kulum bana nafile ibadetlerle de yaklaşmaya devam eder. Sonunda onu severim. İşte o zaman onun işiten kulağı, gören gözü, sımsıkı tutan eli, yürüyen ayağı mesabesinde olurum. Benden bir şey isterse bunu ona mutlaka veririm. Bana sığınırsa onu mutlaka korurum...’” (B6502 Buhârî, Rikâk, 38)

“Siz ulemâya mübâhât ve süfehâ ile mücâdelât edip vücûh-ı nâsı onunla tarafınıza meyl ettirmek üzere siz ilmi taallüm etmeyiniz. Ve o ki bu agrâz ve mekâsıdla taallüm-i ilm eder, o kimse âteştedir.”